EWA<br>To chociaż powiedz, żeby dali to sierotom!<br><br>Jurek jest roztargniony, patrzy na zegarek.<br><br>JUREK<br>To połowę dla sierot, okay, panowie? Lecimy, Ewa!<br><br>Jurek przeciska się przez szpaler dziennikarzy, łapie Ewę za rękę i ciągnie ją do zaparkowanej przed komendą swojej ciężarówki.<br><br>Gdy podchodzą do samochodu, jakiś właśnie przechodzący obok STARUSZEK podnosi alarm. Wskazuje Jurka laską i krzyczy.<br><br>STARUSZEK<br>To on! Kiler! Widziałem w telewizji! To on! Kiler zabójca! Łapać go!<br><br>STARUSZEK<br>Panie Kiler! Ja też mieszkam na Dzikiej. Mamy tam bardzo nieprzyjemnego sąsiada. Gdyby był pan łaskaw coś z nim zrobić. Uzbieraliśmy nawet trochę pieniążków.<br><br>KILER<br>Pomyślimy...<br><br>Jurek i Ewa