wiedzieć, że stoi przy nim Aurelia.<br>Jeśli chodzi o perfumy - był nieomylny.<br>A więc przyszła pomagać.<br>Odwrócił się ku niej.<br>Stała bardzo blisko. Maleńkie wisiorki migotały po obu stronach jej kremowej twarzy. Oczy też migotały. I - czy to możliwe? - miała chyba trochę pomalowane usta!<br>Konrad odwrócił od nich wzrok. Flirciara. Salome.<br>- Zaczynajmy - rzucił sucho. - Już chyba nikt nie przyjdzie.<br>- Nie, poczekajmy jeszcze choć pięć minut - szepnęła ona. - Dajmy im szansę. Przecież jeśli się spóźnią - nie zobaczą początku.<br>- No, dobrze - zgodził się po namyśle. - Może i racja.<br>Gburek zasiadł leniwie w drugim rzędzie krzeseł, tuż za babcią, i podstępnie zaczął z nią