czerwonym ordynku... (zatacza się)<br> A Polak...<br> dłonie wzniósłszy, będzie bliski Panu,<br> korny a mocny, jak cedry Libanu!<br>Milknie. Las rąk w stronę Poety. Powszechne uściski<br>i szlochania. Światła zaczynają gasnąć. Dochodzi ostrzenie<br>kos. Potem jakaś piosenka marszowa powstańców. I cisza.<br>Po czym rosnący rytm pruskich kroków i słowa komendy:<br>"Feuer!" Salwa. I następna. I krzyki rozbitego oddziału.<br>SCENA DZIEWIĄTA<br>Niskie światło niesamowitego poranka. Na scenę zawaloną<br>trupami Polaków i bronią wchodzą SPIKERKI. Rozglądną<br>się, westchną i zabiorą się do usuwania ciał.<br>&lt;page nr=200&gt;<br><br><br><br>BIAŁA SPIKERKA odciągając oburącz trupa, przystaje<br>i na coś patrzy.<br>SZARA SPIKERKA odrzuciwszy pod ścianę kilka kos,<br>prostuje się Co