wspaniałe położenie idealne, ale przy angielskich ścisłych przepisach klubowych i polskiej fantazji trudno było tę instytucję prowadzić i wciąż przechodził Biały Orzeł kryzysy. Wreszcie jeden z dzierżawców opuścił plac boju, pan Epsztein wyjechał do Ameryki zostawiając wspólnika z kłopotami. Wtedy p. Olechnowicz chciał się pozbyć Białego Orła. Wpierw pertraktował z Samopomocą Marynarki Wojennej, której chciał go odstąpić, wreszcie sprzedał Funduszowi Wdów i Sierot.<br>Z początku gospodarka nowych właścicieli zaczęła przynosić spore dochody. W Białym Orle zadomowił się teatr Hemara, odbywały się zabawy, przychodzono licznie do restauracji, do sal gry w karty i do baru.<br>Niestety, zaczęto ryzykować. Przekraczano przepisy o godzinach