Siła inspirująca przyrody powoduje, iż<br>określone zjawisko czy przedmiot przyrody odbierane są jako całość<br>sensowna i kryjąca w sobie wartości estetyczne, a nie przypadkowy zbiór<br>nie powiązanych ze sobą, amorficznych elementów. Nadto dołączają się,<br>przez pobudzenie wyobraźni, takie momenty jak tworzenie struktur<br>nadrzędnych, symbolicznych, metaforycznych, dotyczących fundamentalnych<br>zagadnień antroposfery itp.<br> Samosterowność, związana z samoświadomością osobowości podstawowej,<br>polega na dużym stosunkowo marginesie dowolności zarówno wyjściowego<br>strukturowania paraartystycznego, jak też kierunku, w jakim idzie<br>tworzenie przedmiotu estetycznego - brak tu np. momentu szczególnej<br>intencjonalności, związanego z powstaniem zamiaru artystycznego twórcy;<br>dzieło sztuki traktowane bywa często jako swoiste zadanie, które<br>odbiorca ma rozwiązać, dziełu sztuki