nie zrobił, ale miał taki zamiar.<br>Teraz, gdy wojna się kończyła, opuszczone przez Niemców domy żydowskie lub nawet polskie były łatwym terenem dla rabunku. Dziadostwo tam głównie pozostało, ale i ono w dużych ilościach mogło dać początek nowym fortunom. Z takimi ludźmi nie było co pertraktować o sprzedaży "Irysów" czy "Sary".<br>Obrazy trzeba było dobrze zabezpieczyć, a potem albo zwrócić Wassermanom, albo przewieźć za granicę i tam sprzedać.<br>Dużo trudu zajęło mu przywrócenie stanu poprzedniego. Kilka dni biegał za akwarelami, koniec końców w jego biednym pokoju zawisły oba arcydzieła. Dla kamuflażu przyniósł jeszcze ze strychu kilka pejzaży tatrzańskich, po amatorsku malowanych