wywodził logicznie Schelling, &lt;gap&gt;. To właśnie gatunek dramatyczny prowadzi do zainteresowania odbiorcy postaciami i znosi chłodną obiektywność spojrzenia, gdyż w dramacie "musi oprócz zainteresowania zdarzeniem dojść jeszcze również utożsamianie się z osobami. Działania wszakże, aby poruszać duszę, muszą być oglądane". A celem dramatu winno być eksponowanie tragizmu przeciwstawienia wolności i konieczności. Schelling nie miał zatem wątpliwości, że dramat nie tylko powinien być pisany wyraźnie dla sceny, ale że też dzięki teatrowi zyskuje znaczenie. Uwagi Schellinga miały wprawdzie charakter ogólny, można je odnieść do wszelkiej tragedii, ale sformułowane zostały przecież w kontekście konkretnego czasu i konkretnej sytuacji teatru.<br>Oczekiwania romantyków dotyczące dramatu wynikały