odczuwał jednak drgania podłoża sygnalizujące zbliżanie się ofiary bądź wroga. W ten sam sposób potrafimy odczuć nadjeżdżający pociąg, przykładając rękę do szyny. Drgania przenoszone były z powierzchni czaszki poprzez hyomandibulare do puszki mózgowej. Powierzchnia skóry kontaktująca się z tą kostką tym lepiej wychwytywała drgania, im była cieńsza i bardziej napięta. Selekcja doprowadziła więc wkrótce do utworzenia rozpiętej na skórnych kościach dachu czaszki błony bębenkowej (połączone z nią hyomandibulare nazywa się odtąd strzemiączkiem stapes). Drgania dochodziły do błędnika ucha wewnętrznego, dotąd służącego jedynie jako narząd równowagi. Narząd ten powstał na początku ewolucji kręgowców ze zmodyfikowanych kanałów linii bocznej. Wypustka błędnika zetknęła się