wyjazdowi... Po czym oni uszli szczęśliwie i zdążają <br>w daleki świat swobodnie, a Sep-Sin, wygodny kpiarz, pozostał sam w Studni Milczenia...<br>...Przyjacielu mężny, przyjacielu dobry, poświęciłeś się, by ocalić prawdę, <br>którą niosę... Będę cię wspominać, pókim żyw, przyjacielu mój, Sep-Sinie. Będę <br>pamięć twoją czcił i nie zapomnę nigdy, Sep-Sinie...<br>Nowe spotkanie przerwało dumy Ab-Rama. Krępy poganiacz byków Hill szedł, obejmując <br>ramieniem przytuloną doń córkę Azubę. Nie spodziewali się nadejścia pana i nie <br>zdążyli rozluźnić uścisku w porę. Ab-Ram przypomniał sobie, że jeszcze w Ur <br>Sarai mówiła mu o grzechu tych dwojga. Zaniedbał sprawy, pochłonięty wyjazdem. <br>Poczuł