Wyjeżdżający do Lwowa dwudziestoczterolatek był tylko dobrze zapowiadającym się poetą. Teraz &#132;opłakując klęskę ojczyzny żałośną" i utracone wszystkie nadzieje, dręczy się &#132;okropnych przeczuć obrazem" &#150; wyznaje w liście poetyckim do brata po piórze, Franciszka Wiśniowskiego, również włodzimierskiego ucznia Juliana Antonowicza.<br><br> Początkowo przebywa Feliński z rodziną w dziedzicznym Wojutynie. Siostra Emilia tłumaczy Brytannika Racine'a. &#132;Bawimy się z nią tak, jak tylko można bawić się na wsi" &#150; donosi Wyszkowskiemu. Czyta klasyków francuskich, rzymskich poetów i Rousseau, znajdując w nim (zwłaszcza w Emilu) &#132;tysiąc rzeczy &lt;gap&gt; wybornych". Pod koniec roku 1796 obejmuje wydzierżawione przez matkę od księcia Jabłonowskiego dwie wsie