Krzyż Komandorii Loży Wschodu".<br>- Profesorze! - mówi Wicuś. - Pańskie miejsce ...pozwoliłem sobie...<br> koło mnie.<br>Niewiele więcej mam do powiedzenia na temat owego bankietu u pana Wicusia.<br>Siedząc po jego prawicy czuję się gościem ludzi dbałych o towarzyskie cnoty, nastrój i kulturę.<br>Orkiestra gra specjalnie na moją cześć sławne utwory: "Stary młyn", "Siwy włos" oraz "Walca As" Brahmsa, zaś pan Wicuś starannie i interesująco zabawia mnie rozmową, wyjaśnia, kim są mili i kulturalni ludzie, którzy nas otaczają. Otóż część z nich to jego rodzina.<br>Ci siedzący po prawicy to rodzina właśnie, bliższa i dalsza. Rozsadzono ją st arannie wedle wieku i urzędu: od