odległością cech nukleonów, takich jak pęd czy moment pędu w ich ruchu, a także ich spiny i izospiny. Jest oczywiste, że mając do dyspozycji obok wektora odległości R również wektory spinów nukleonów S1 i S2, możemy część niecentralną oddziaływania utworzyć jako zależną od wzajemnej orientacji tych wektorów (rys.4.4). Skąd jednak znaleźć możemy postać tej zależności? <br>Gdy w naszym opisie świata pojawia się nowe oddziaływanie, o którym nic z góry nie wiemy, wtedy postać występujących w nim zależności możemy tylko odgadnąć. Wskazówki mogą przy tym pochodzić od jakichś ogólnych i bardzo podstawowych praw przyrody, których słuszności jesteśmy zupełnie pewni. Prawami