sodową. Niechże pan najpierw tu... panie! bo ja nie będę czekał.<br>- Drobne, panowie, drobne...<br>- Ani grosza, niech pan zmieni u kolegów.<br>Tymczasem pod oknem jakaś popielniczka rąbała w stół, czyjś głos wolał: - Przyjdzie ten płatniczy wreszcie czy nie!? Kantara przerażony ciągnął Romana za rękaw: - Idźże tam, idźże, bo się złości.. &lt;page nr=309&gt;.<br>Skądś przyplątał się Miziura, pokazał jakiś banknot i pytał, czy nie ma zmienić. Roman wściekłym ruchem podsunął mu pod nos trzymane w rękach pieniądze: - Widzisz pan! - krzyknął mu prosto w wybałuszone oczy i jak pijany potoczył się w kierunku okna, gdzie dzwoniła popielniczka. Zanim tam doszedł, zagrodziły mu drogę czyjeś ręce