mówi: - Dzięki Bogu, że jesteście, wydawało mi się, że jestem tu bardzo długo. Podajemy środki wzmacniające, gorącą herbatę, przygotowujemy się do transportu - wiążemy linę do akii w "ósemkowe &lt;dialect&gt;kolucha&lt;/&gt;", ażeby było łatwiej ciągnąć. W świetle zapalonych pochodni widzimy, że pechowa turystka ma na spodnie nałożone grube skarpety z owczej wełny. Skarpety te były "obrane śniegiem", tworząc grubą powłokę zlodowaciałego, nabitego w wełnę śniegu i kuleczek lodu. Skarpety owe ważące sporo i utrudniające marsz, dały się porządnie we znaki wycieńczonej turystce.<br>Po włożeniu do górskiej łódki rozpoczęliśmy transport w kierunku Turbacza. Jest północ, kiedy dochodzimy do schroniska, wnosimy ośnieżoną akię do holu