zapobiegł. Słysząc o tym z pańskich ust, postawiłem diagnozę: koło pańskiej osoby czuć swąd! Przypomniałem sobie następnie w związku z pańskimi słowami to, co mi się obiło o uszy na temat pańskiego ojca i zmarłego biskupa, i to, że wokoło postaci tego zmarłego robi się teraz w Rzymie dużo szumu. Skojarzyłem jedno z drugim i zaproponowałem najogólniejszy kierunek diagnozy. Na tym moja rola się kończy.<br>Zamknąłem oczy. Przetarłem raz i drugi spoconą twarz wilgotnymi rękami. Czułem się źle. Zmęczony, rozbity. Powiem, że nawet fizycznie czułem się jeszcze gorzej w ten piękny dzień o krystalicznym, umiarkawanej temperatury powietrzu niż we wszystkie ostatnie