życia. Świata, w którym wybitni poeci nie karczują tajgi. Gdy inni ginęli w wiecznych śniegach, albo od kul zbawicieli ludzkości, jemu udało się uciec. To cud, w który sam do końca nie wierzył.<br>- Może mnie nie ma - skrzywił się boleśnie, gdy wypity alkohol zachlupotał pod czaszką. - Może jestem żywym trupem?<br>Skopał kołdrę i podszedł do okna. Trzydzieści trzy lata walecznego życia uczyniło z niego mężczyznę odpornego na przeciwności. Ale żelazny mechanizm rdzewiał. Przygarbił się, wyłysiał. Ciągle jednak był szczupły, cyniczny i niebezpiecznie inteligentny. Należał do tego typu samców, którzy powodzenie u kobiet zachowują do późnego wieku. Wyjrzał na rozległy plac przed