się nienawistnie jak skórka zduszonej purchawki.<br>Nie czekając odpowiedzi, poszedł spokojnie ku wrotom.<br>Prosięta pobiegły za nim.<br>Kweller stał u skrzydła wrót. Mały, w czarnym burnusie.<br>Barania czapka wsunięta po żuchwy, ogon siwej brody w kołnierzu, w sinym przecięciu ostre, czarne oczy.<br>- Jak to dobrze, że taki mały jesteś, Kweller. Skryć się możesz z powodzeniem nawet pod dzieżą chlebową.<br>Ksiądz Bańczycki spojrzał za siebie.<br>Parobek niósł w objęciu wiązkę koniczyny.<br>Podszedł do drzwi stajennych, noskiem buta odrzucił skobel i skoczył za próg.<br>- Dziecko jest jeszcze mniejsze - zaświszczał chrypką Kweller. - Tak.<br>Dziecko jest jeszcze mniejsze.<br>A kiedy go synowa urodziła? - Jeszcze przed