z należytym zrozumieniem przez niektórych prawosławnych członków Komisji z innych krajów. Nie mogąc jeszcze sprawować świętego misterium eucharystycznego razem, mogliśmy przynajmniej czynić to na przemian w tym samym miejscu! W czcigodnych murach monastycznej cerkwi pod wezwaniem Przemienienia Pańskiego sprawowana była ta sama "wielka tajemnica wiary". Słuchano słów tej samej Ewangelii. Sławiono tego samego Boga. Przyzywano tego samego Ducha Świętego, aby przemienił święte dary oraz zjednoczył przyjmujących Ciało i Krew Chrystusa. Prawosławna liturgia wydawała się w tym zestawieniu bogatsza, bardziej dostojna i ciepła, okraszona pięknem śpiewów (na ogół w języku angielskim), pełnych głębokich treści i modlitewnego entuzjazmu. Podobne odczucia budził także piękny