jakby czymś zażenowana, ręką wyrazi, że trzeba staruszka zostawić. <br>Wstał Hans, ale czuł rosnącą w sobie nieufność... Ta nagła senność Szubadki, i to w najważniejszym momencie. To zmieszanie Gerty. Podziękował jej szeptem. Mijając bufet, uścisnął spoconą rękę Franca. Gówniarzerii już nie było. Przy stołach pod ścianą nadal siedziało kilku starszych. Spod krokodylich powiek patrzyli, jak szedł środkiem izby "profesor nietutejszy". <br>Na plebanii zastał ciszę niedzielnego popołudnia. W pokoju jakoś machinalnie ominął piec i podszedł do okna. Zanim zdążył je otworzyć, spojrzał. Na ścieżce przy ulach, ksiądz Joachim. Idzie, teraz zawrócił. Jasną plamą odbija od sutanny brewiarz trzymany przy piersi. <br>Patrzył Hans