czyżby znowu model włoski?). Nie musi to być złe rozwiązanie, zważywszy że jest odzwierciedleniem rzeczywistej sytuacji społecznej, jednak może szkoda, że brakuje na scenie politycznej silniejszego ugrupowania socjaldemokratycznego posiadającego wizję przyszłości. W przeszłości, ogólne zamieszanie na scenie politycznej pozostawiało nadmiar swobody działania prezydentowi, ingerującemu w politykę w sposób zbyt aktywny. Sprzyjało ono również powstawaniu obrazu Polski w świecie jako kraju politycznie niestabilnego. Możliwe, że teraz sytuacja poprawi się - o ile, oczywiście, nie urzeczywistni się wizja "czerwonej pajęczyny". Niezależnie od wszystkiego jednak, uderzającą cechą polskiej sceny politycznej jest niezwykła skłonność do tolerowania małostkowych animozji, które utrwalają wrażenie pewnego rodzaju niestabilności politycznej Polski