Radzieckim, a następnie w Polsce lub zasługami wojennymi zdobytymi w utworzonej w ZSRR armii polskiej.<br>Wzór komunisty-kombatanta-proletariusza z jednej strony zaostrzał obowiązujące kryteria polityczne, z drugiej - poszerzał grono uprawnionych o "właściwym" pochodzeniu społecznym i właściwej przynależności klasowej.<br>Polityka personalna zmieniła się wraz z powrotem do władzy Władysława Gomułki. Stalinowcy stracili wpływy w partii, lecz wkrótce ten sam los spotkał partyjnych reformatorów ("rewizjonistów"). Ci pierwsi pojawili się ponownie na politycznej scenie w połowie lat sześćdziesiątych, kiedy głosząc nacjonalistyczne hasła, zainicjowali marcową kampanię antysemicką i antyinteligencką. Ci drudzy albo opuścili partię (wielu z nich przystąpiło później do opozycji), albo zostali pozbawieni