w dupie,<br> Bo Antoś z Bródna jest...<br> <br> Winda uwozi go w górę.<br> Windziuchna - hyc! do nieba,<br> I na dół! W czarne dziupło.<br> Windziakiem ruchać trzeba,<br> żeby aż niebo chlupło!<br> Wysiada; winda zawołana, unosi się i znika. ANTEK stoi i śpiewa:<br> Wiwat było-nie-było!<br> Cyk emigrancki los!<br> <br> Grozi niewidocznemu wrogowi:<br> Stul, bo jak nie - to w ryło!<br> Aż sik! aż sok! aż sok!<br> Uderza i porwany zamachem wpada do dziury. Widać zjeżdżającą windę, a w niej białą kobietę w czerwonym płaszczu. Słychać jękliwe zatrzymanie się kabiny, która wraca i sunie pod dach. Po chwili wraca. Zza kulis, chybotliwym krokiem wysuwają się