w kierunku Uralu i zawsze zwalniał przed mostem. Milczeli. Słońce już zaszło. I była to szara godzina przed nadejściem nocy.<br>- Nie mam żadnych przeczuć - odezwała się Zosia. - Nie wiem, co będzie z tobą. Nie wiem, co stanie się ze mną. Nic nie wiem...<br>Stach nie odezwał się ni słowem, a Sybirak z Wilna westchnąwszy znacząco odsunął się sporo dalej, aby im nie wadzić w rozmowie. I dziwił się, że tamci dwoje, kochankowie mili, wciąż milczą, jakby na ostatek nie mieli nic sobie do powiedzenia.<br>A potem w dali stepu pojawiło się światełko, potem smuga jasna bijąca w przestrzeń. Łoskot kół. Szedł