Oddechem karmić - i wyrosną drzewa,<br>Las, w którym rządzą srebrzyste zajączki,<br>Dom z wielkim piecem, który ładnie śpiewa.<br><br>W domku dróżnika zamieszkamy. Dwoje<br>Pod jedną, biedną pierzyną powszednią.<br>Pantofle twoje i marzenia twoje,<br>Białe pasjanse z czułą przepowiednią.<br><br>Zmęczonym oczom światło karbidowe,<br>Zmęczonym ustom herbaty lipowe,<br>Zmęczonym nogom połacie domowe,<br>Szal na migrenę, kompresy na głowę.<br><br>I będzie stygła wielka misa czasu,<br>I będę pisał wiersze beznamiętne<br>O tym, że wyszłaś po drzewo do lasu<br>I że mnie czekasz za siódmym zakrętem.<br><br>Lecz nagle błyśnie jak piorun na torze<br>Nieubłagany nasz pociąg pospieszny, <br>Światłem obrzuci nasze czułe łoże<br>I dom nasz