Zastałem. Wszystko w porządku. Ogromnie jestem panu wdzięczny.<br>- Musiałem mu w bilecie napisać, że jesteś z Polski. Na pewno bardzo się zdziwił. Nieprawdaż?<br>- Chyba - odparłem, trochę się ociągając. Ostatecznie bowiem, dłużej czy krócej obracał. w palcach wizytówkę Campillego, wpuścił mnie jednak do Biblioteki. Nie było co mu jego wahań wypominać.<br>- Szalenie był zaskoczony? - Campilli naciskał mnie. Bardzo się zastanawiał?<br>- Zdaje się - powiedziałem. Pani Campilli wtrąciła sucho:<br>- To zupełnie zrozumiałe w stosunku do ludzi zza żelaznej kurtyny.<br>Na to Wieśniewicz:<br>- Próbujących się przedostać za kurtynę z kadzidła! Campilli się skrzywił. Pani - wzruszyła ramionami. Po sekundzie ciszy odezwała się Sandra, głosem nosowym, powolnym