Typ tekstu: Prasa
Tytuł: Rzeczpospolita
Nr: 22.05
Miejsce wydania: Warszawa
Rok: 2000
Tytuł: Rzeczpospolita
Nr: 22.05
Miejsce wydania: Warszawa
Rok: 2000
osób.
Prymas przypomniał, że rachunek sumienia jest wstępem do wyznania grzechów i do postawy pokutnej; że nie powinno się spowiadać z grzechów popełnionych przez innych ludzi, a ten publiczny rachunek ma pomóc w rachunku indywidualnym, w spojrzeniu we własne sumienie "dla oczyszczenia i dostrzeżenia wszystkiego, co może być Bogu niemiłe". Szczególnie przejmująco zabrzmiało osobiste wyznanie prymasa Polski, że w czasie stanu wojennego doznawał lęku, bał się rozlewu krwi. Głos mu się załamał, gdy wyznał, iż obciąża swoje sumienie tym, iż mimo wysiłków nie zdołał ocalić życia księdza Jerzego Popiełuszki. Warszawiacy odpowiedzieli oklaskami. Wystąpienie prymasa trzykrotnie przerywano odśpiewaniem supliki: "Święty Boże, święty
Prymas przypomniał, że rachunek sumienia jest wstępem do wyznania grzechów i do postawy pokutnej; że nie powinno się spowiadać z grzechów popełnionych przez innych ludzi, a ten publiczny rachunek ma pomóc w rachunku indywidualnym, w spojrzeniu we własne sumienie "dla oczyszczenia i dostrzeżenia wszystkiego, co może być Bogu niemiłe". Szczególnie przejmująco zabrzmiało osobiste wyznanie prymasa Polski, że w czasie stanu wojennego doznawał lęku, bał się rozlewu krwi. Głos mu się załamał, gdy wyznał, iż obciąża swoje sumienie tym, iż mimo wysiłków nie zdołał ocalić życia księdza Jerzego Popiełuszki. Warszawiacy odpowiedzieli oklaskami. Wystąpienie prymasa trzykrotnie przerywano odśpiewaniem supliki: "Święty Boże, święty
osób. <br>Prymas przypomniał, że rachunek sumienia jest wstępem do wyznania grzechów i do postawy pokutnej; że nie powinno się spowiadać z grzechów popełnionych przez innych ludzi, a ten publiczny rachunek ma pomóc w rachunku indywidualnym, w spojrzeniu we własne sumienie "dla oczyszczenia i dostrzeżenia wszystkiego, co może być <name type="person">Bogu</name> niemiłe". Szczególnie przejmująco zabrzmiało osobiste wyznanie prymasa <name type="place">Polski</name>, że w czasie stanu wojennego doznawał lęku, bał się rozlewu krwi. Głos mu się załamał, gdy wyznał, iż obciąża swoje sumienie tym, iż mimo wysiłków nie zdołał ocalić życia księdza <name type="person">Jerzego Popiełuszki</name>. Warszawiacy odpowiedzieli oklaskami. Wystąpienie prymasa trzykrotnie przerywano odśpiewaniem supliki: "<name type="person">Święty Boże</name>, święty
