niż to, które wpisze potem Hugo w Przedmowę do Cromwella.<br>Według Schlegla włączone do dramatu elementy komizmu w niczym nie kolidują z tragicznością: komizm pozwala uniknąć posępnej, ciężkiej powagi, przeszkadzającej w percepcji sztuki. Również na zasadzie cennego kontrastu Schlegel pochwala ukazanie ohydnego oblicza zła: &lt;q&gt;&#132;Daleko ważniejszy jest zarzut, że Szekspir obraża nasze uczucia jawnym przedstawianiem ohydnej szpetoty moralnej, brutalnie rani serca i drażni oczy widowiskami nieznośnie odrażającymi. W istocie nigdy nie przyćmił gwałtownych, krwiożerczych namiętności nadobnym pozorem, nigdy nie stroił zła w fałszywy blask wielkoduszności, i za to godzien jest najwyższych pochwał. &lt;gap&gt; nasze nerwy niechaj pogodzą się z bolesnymi wstrząsami