Stendhala (Racine i Szekspir, 1823); kolejny przyjazd Anglików w 1827 roku, tym razem witanych entuzjastycznie, zainspirował Przedmowę do Cromwella Wiktora Hugo.<br>Oczywiście podstawowe idee, zapisywane przez wspomnianych autorów (i przez innych, mniej głośnych), były zbieżne: każdy, kto o Szekspirze pisał, znał tezy świetnych poprzedników. Ale też każdy rozwijał myśli o Szekspirze w obrębie własnych zapatrywań estetycznych, toteż dopiero razem ukazują te dzieła rangę, jaką wielki dramaturg odegrał w procesie kształtowania się romantycznej świadomości.<br>August Wilhelm Schlegel już u progu XIX wieku nie tylko narzucił Europie zupełnie nową, polemicznie wobec ocen klasyków sformułowaną interpretację Szekspira, lecz i przedstawił jego dzieła jako najważniejszą