emigracji tak w druku stylizowano. Działalność zabawowo-filantropijna wchodziła zatem do konterfektu tej poświętliwej istoty: damy tańcząc na balu, malując obrazki czy haftując robótki przeznaczone na wentę ("prace igły i pędzla" Anny Czartoryskiej wspominał Kukiel) czyniły to wszak nie dla pustej przyjemności, lecz z myślą o polepszeniu doli nieszczęsnych wygnańców.<br>Szlachetna godność zbierania datków - brzmi to patetycznie i, trudno ukryć, nudnawo. Lecz realne bale i wenty nudne z pewnością nie były, a nadto wzniosły cel mógł uszlachetniać imprezy i zachowania, które normalnie uznano by za wysoce dla dam niestosowne. Idea dobroczynności nierzadko zatem spajała z patriotyczną intencją dobrą rozrywkę. W Paryżu