54 tys. łasztów w 1805; 8 tys. w 1809 r.). Eksport ten nie ustał całkowicie, podtrzymywany w sposób nielegalny lub półlegalny, w drodze przemytu albo też zakupu doraźnych pozwoleń ("licencji") u władz francuskich. W każdym razie trudności te pociągnęły za sobą spadek cen zboża, przy równoczesnym wzroście cen towarów kolonialnych.<br>Szlachta folwarczna, zwłaszcza ta najbardziej zadłużona, skarżyła się na spadek koniunktury i grożącą ruinę.<br>Kryzys faworyzował, jak zwykle, silniejsze i bardziej rzutkie jednostki gospodarcze.<br>Liczni właściciele ziemscy w zachodniej części kraju przestawiali się teraz forsownie na hodowlę owiec i sprzedawali wełnę z korzyścią miejscowym sukiennikom albo na wywóz do Niemiec. Inni