cudami figury (np. Skępe), a także tradycje lokalne. Ale i w tych przypadkach rzeźbiarz sam podejmował zadanie. Dlatego, oglądając rzeźby dawne i współczesne, widzimy, iż niemal każdy z twórców jest, jakby <br>&lt;page nr=40&gt;<br> to powiedział Miron Białoszewski, osobny: Walenty z Grabonoga, Gomiela, Bryliński, Wawro, Kudła, Chajec, Lurka, Alede. <br>Nie wszystkich autorów znamy. Sztukę ludowa traktowano dawniej jako twór anonimowy, a gdy zaczęto się nią bliżej interesować okazało się, i. wiele nazwisk uległo już zatarciu w pamięci ludzi i trudno ustalić, kto co zrobił, kto, kiedy i w jakiej intencji ufundował krzyż czy kapliczkę, kto wystrugał do niej rzeźbę. Wraz z postępem cywilizacyjnym załamał