Typ tekstu: Książka
Autor: red. Gomulicka Barbara
Tytuł: Pisarze polskiego oświecenia
Rok: 1996
Autor: red. Gomulicka Barbara
Tytuł: Pisarze polskiego oświecenia
Rok: 1996
innych profesorów, łącznie ze znanym z hipochondrycznego usposobienia ks. Stanisławem Jundziłłem, a wśród studentów znaczny zastęp sympatyków, zwolenników, a nawet gorących wielbicieli.
Został też w tym czasie członkiem pierwszego w Wilnie Towarzystwa Filomatycznego, ponadto zaś wstąpił do masonerii, gdzie objął obowiązki sekretarza w loży Gorliwy Litwin, a także do Towarzystwa Szubrawców, pod pseudonimem Pergrubius. Sprawował tam urząd „witajnika pierwszego rzędu", współpracując zarazem z „Dziennikiem Wileńskim" (1815-1826) oraz „Tygodnikiem Wileńskim" (1815-1820) i „Wiadomościami Brukowymi" (1819-1821). Stał się więc pełnoprawnym członkiem elity umysłowej Wilna, które „może być uważane w drugim dziesiątku lat [XIX w.] za
Został też w tym czasie członkiem pierwszego w Wilnie Towarzystwa Filomatycznego, ponadto zaś wstąpił do masonerii, gdzie objął obowiązki sekretarza w loży Gorliwy Litwin, a także do Towarzystwa Szubrawców, pod pseudonimem Pergrubius. Sprawował tam urząd „witajnika pierwszego rzędu", współpracując zarazem z „Dziennikiem Wileńskim" (1815-1826) oraz „Tygodnikiem Wileńskim" (1815-1820) i „Wiadomościami Brukowymi" (1819-1821). Stał się więc pełnoprawnym członkiem elity umysłowej Wilna, które „może być uważane w drugim dziesiątku lat [XIX w.] za
innych profesorów, łącznie ze znanym z hipochondrycznego usposobienia ks. Stanisławem Jundziłłem, a wśród studentów znaczny zastęp sympatyków, zwolenników, a nawet gorących wielbicieli.<br> Został też w tym czasie członkiem pierwszego w Wilnie Towarzystwa Filomatycznego, ponadto zaś wstąpił do masonerii, gdzie objął obowiązki sekretarza w loży Gorliwy Litwin, a także do Towarzystwa Szubrawców, pod pseudonimem Pergrubius. Sprawował tam urząd „witajnika pierwszego rzędu", współpracując zarazem z „Dziennikiem Wileńskim" (1815-1826) oraz „Tygodnikiem Wileńskim" (1815-1820) i „Wiadomościami Brukowymi" (1819-1821). Stał się więc pełnoprawnym członkiem elity umysłowej Wilna, które „może być uważane w drugim dziesiątku lat [XIX w.] za
