Sytuacja upraszcza się jednak znacznie, kiedy zauważymy, że jądra atomowe są dziesiątki czy setki tysięcy razy cięższe od elektronów i poruszają się od nich znacznie wolniej. Możemy wówczas dokonać szeregu przybliżeń. Na początek załóżmy, że jądra są po prostu nieskończenie ciężkie, to znaczy wyeliminujmy z hamiltonianu cząsteczkowego (2.2) operator TN. Otrzymane w ten sposób równanie Schrödingera opisuje więc tylko ruch elektronów, przy ustalonej konfiguracji jąder. Dlatego ten "ograniczony" hamiltonian nazywa się zwykle hamiltonianem elektronowym Hel, odpowiadające mu energie i funkcje własne <gap> - energiami i funkcjami elektronowymi, a całe równanie Schrödingeraelektronowym równaniem <gap>. Ustalone współrzędne jąder R występują w tym równaniu tylko jako