którego bezskutecznie szukał od rana. Zamrugał więc rudymi rzęsami i rzekł zacinając się:<br> - Ja... ja właśnie... właśnie szukam pana.<br> - O, bardzo mi miło, żeś nie zapomniał o mnie. - Od rana mam ochotę na lody.<br> - Dlatego schodziłeś pod basztę?<br> - Przypuszczałem, że pana tam znajdę.<br>Baczne spojrzenie małego detektywa objęło całą postać Tajemniczego. Był to człowiek młody, średniego wzrostu, o bystrej, lecz łagodnej, a nawet miłej twarzy. W świetle dziennym nie przypominał wczorajszego, owianego tajemnicą, wyolbrzymionego strachem człowieka z podziemi. Siał teraz na lekko rozstawionych nogach, przechylił głowę i uśmiechał się przekornie.<br>- A jak wieczorem? Było lekkie trzepanie portek?<br>Perełka odął się. Detektywowi