żołnierze, którzy wysyłali po dwadzieścia i po trzydzieści zaproszeń. Wydali na to prawie cały żołd. <br>Kaprale świadomi tego, że to jest już koniec ich władzy nad nami nie ścigali nas tak, jak na początku unitarki. Z drugiej strony może spowodowane to było także i tym, że swoje stresy już odreagowali. Tak czy inaczej wieczorami nie sprzątaliśmy po raz któryś z rzędu tych samych rejonów i mieliśmy więcej wolnego czasu. Piliśmy więc herbatę, kawę, graliśmy w karty, rozmawialiśmy na różne tematy. Czasami ktoś pisał list do rodziny albo wypełniał blankiet przysięgi. Wody na kawę czy herbatę nie gotowaliśmy za pomocą grzałki, lecz czajnika bezprzewodowego