na boki.<br>Biały Pazur, widząc, że w centrum jego armii może zaraz powstać wielka wyrwa, krzyknął na gońców. Pognali ku Garłajowi Jednookiemu. Dwa tysiące stojącego dotąd bezczynnie powstańczego wojska ruszyło do przodu.<br>Toszi jakby na to czekała. Teraz już prawie całe siły Białych weszły do walki. Gwardyjscy dobosze zmienili rytm.<br>Tarczownicy podnieśli się z klęczek. Odrzucając wielkie, ciężkie tarcze, sięgnęli po topory, maczugi i &lt;orig&gt;karoggi&lt;/&gt;.<br>Szerszenie szli na żołnierzy Garłaja.<br>Z lewej strony dobiegł do uszu Magwera krzyk. Chłopak, odrywając wzrok od pola bitwy, przekręcił głowę, na ile tylko mógł.<br>Zobaczył kilku mężczyzn. Grajków z fletami, wykastrowanych śpiewaków i dwóch ubranych