na jeden tapir. <br>Wracamy do pokoju. A oni znów trują o muzyce: <br>- Dla mnie Dinu Lipatti...<br>- Michelangeli! <br>- A dla mnie Richter. Tylko Richter! Po jego koncercie byłem zupełnie załamany. Nie chciało mi się grać. Bo po co? Po co się męczyć?! I tak nigdy nie będę grał tak jak on! <br>- Technika! Temperament! <br>- Temperament? Nie można grać Apassionaty Beethovena bez temperamentu, ale nie można też grać nokturnu Chopina z tak zwanym temperamentem. <br>- A technika? Psu na budę, jeśli nie służy Muzyce...<br>- No, właśnie, Richter to...<br>Grzegorz jest tak zaperzony, że teraz dopiero dostrzega Ewę. <br><br>- No i co? Już dobrze? <br>- Tak. <br>- Co to