wolno, jak skazaniec idący na szafot, powlókł się na plebanię. Tam już dwaj sowieccy oficerowie instalowali się na kwaterze. Na oczyszczonym podjeździe zebrała się grupa cywilów wokół ciemnozielonego, matowo połyskującego willysa. Żołnierze sprawnie wnosili do środka wielkie skrzynie obite blachą. Dojrzewało zimne przedpołudnie, był nastrój podniecenia i wyczekiwania na zabawę. Ten i ów zagadał po rosyjsku, inny spróbował częstować żołnierzy bimbrem. Wtedy na ganek wyszedł wysoki oficer o krzaczastych brwiach, kirsowe buty zdążył już oczyścić z frontowego błota, kołnierzyk poluzował, pobłażliwie spojrzał na pstrą gromadę i skinął na jednego z żołnierzy, wskazując jedną ze skrzynek. Wyznaczony szybko obciągnął bluzę, chwycił stalową łapkę do