i organy Wallek-Walewskiego (zob. <br>prz. 110). Typ rozwiniętej harmoniki funkcyjnej kształtuje styl Missa brevis <br>(1948) Gniota, na 4-głosowy chór mieszany i organy, np. tu solus altissimus <br>(s. 8, prz. 146). Ostatnie wreszcie, indywidualne ogniwo stylistyczne tworzą <br>trzy msze Świdra: Missa simplex (1954) per coro misto, soli: Sopran, Alt, Tenor, <br>Bas ed organo (cykl czteroczęściowy bez Agnus Dei), Msza (1959) na chór męski, <br>Sopran solo i organy (z polskim tekstem liturgicznym ordinarium missae) <br>oraz Missa brevis (z lat 80-ych) per coro misto, canto ostinato ed organo. Msze <br>z lat 50-ych cechuje silnie chromatyzowany (zwłaszcza) w partii organowej typ