z misjonarza. Podobną informację podaje Thietmar. Według niego Lucicy, udając się na wojnę, pozdrawiali najpierw radogoską świątynię (hanc ad bellum properantes salutant), w czym nie ma nic dziwnego. Przechowywano tam przecież pod strażą kapłanów święte chorągwie bojowe (vexilla eorum) z wizerunkami bogów, każda zatem wyprawa tam się zaczynała i kończyła. Toteż powracając zwycięsko z wojny (prospere redeuntes), czcili oni świątynię "należnymi darami", czyli częścią zdobyczy "i przez losy oraz przez konia, jak poprzednio wspomniałem, pilnie badali, jaką miłą bogom ofiarę powinni kapłani złożyć bogom"49. Kronikarz nie wspomniał o zwoływaniu na tę okazję wiecu, ale było to zbędne: zarówno przed wymarszem