za: Błachowski, 1990, s. 20). <br>Tkaniny dwuosnowowe występowały przede wszystkim w północno-wschodniej Polsce. Najstarsze, zanotowane przez niemieckiego etnografa Konrada Hahma, pochodziły z okolic Ełku i Olecka, wykonywane przez tkaczy zawodowych i specjalistki wiejskie. Matki przekazywały je córkom w charakterze wiana, co przyczyniło się do ich trwania przez wiele lat. Tradycja tkania ich przetrwała do dnia dzisiejszego i, jak pisze Aleksander Błachowski, &lt;q&gt;"[...] należą one do nieprzerwanego ciągu tradycji kulturalnej wsi polskiej i stanowią jeden z żywotnych jej przejawów"&lt;/&gt; (1990, s. 10). Identyczne wzory jak w dawnych tkaninach zachowała w swych warsztatach rodzina Składanowskich, pilnie strzegąc tajemnic zawodowych. Technika wykonywania <br>&lt;page nr=236&gt;<br> dywanów wymagała