zdaniem wielu Polaków winien stać na straży postanowień kongresu wiedeńskiego (1815), przyznającego im szeroką &lt;page nr=301&gt; autonomię wraz z własną armią, parlamentem, wojskiem i konstytucją.<br>Skutecznie mąciło w umysłach zapewnienie Paryża o gotowości przyjścia z pomocą, owe słynne Durez! (trwajcie w oporze), które miało paść z ust Napoleona III. I daremnie Romuald Traugutt w lutym 1864 roku ubolewał: "Naród nie przestaje wierzyć w interwencję francuską; to już jego narów i nieszczęsna słabość".<br>Euforia doszła do szczytu, kiedy z inicjatywy Napoleona i przy poparciu rządów nie tylko Francji, ale i Wielkiej Brytanii oraz Austrii, a także paru innych państw (w tym Włoch, Hiszpanii i