na zegarek, Iza chowa twarz w "daszku " z rąk.<br><br>Najmniejszy pretekst - chrząknięcie Reginy - powoduje, że Maciek przerywa tę ciszę i w konsekwencji grupa zaczyna omawiać, jak na kogo ta cisza podziałała.<br><br>Jasia:<br><br>- Dzięki ciszy opadło moje napięcie.<br><br>Maciek:<br><br>- Czuję niepokój.<br><br>Regina:<br><br>- Zastanawiam się, co tu robię; myślę o domu.<br><br>Iza:<br><br>Trenuję ciszę, ale przecież nie po to tu przyszłam. Dokądś mnie gna. Szkoda czasu na siedzenie i milczenie.<br><br>Halina:<br><br>- Czuję się dobrze, odczuwam tę ciszę jako czas tylko dla mnie.<br><br>Irena:<br><br>Cisza była mi potrzebna. Przedtem byłam napięta i wystraszona. Taka cisza to próba wytrzymałości, ale dobrze, że ją przerwano, bo