mrok.<br>Nie pozwala nawet podnieść powiek.<br>Znów - i raz jeszcze - wszystko to jego w ina! Jego wina, że Pirs omal nie sięgnał dna trumny! Że ledwo przeczołgał się ku życiu.<br>Nieważne, że go odratowali! Wina pozostaje winą i nawet widok ożywionego, niemalże wesolutkiego magistra, nie przynosi żadnej pociechy.<br>Pirs umierał! Twoja wina - powtarza sobie Grzegorz. - Twoja bardzo podła wina!<br>Należało przyłożyć w stary pijacki łeb, odebrać termos z trucizną, przypomnieć, przem ówić do resztek małpiego rozumu.<br>A przynajmniej zawołać kogoś wedle kompetencji i władzy! Donieść, komu trzeba!<br>Zbyt uparcie i długo pacjent Twardowski odmawia tę swoją noworoczną litanię, by mieć siły