kultury, drapieżnie dowcipny, zdobywczy i twórczy, nawet wtedy, kiedy był unieruchomiony po pięciu amputacjach; Mitera, który odmawiając sobie wszystkiego, w wytartym ubranku redagował i wydawał, nie wiadomo za co, numer "Głosu Plastyków" poświęcony Gierymskiemu, a umierając pisał testament, gdzie wyrażał żal, że już nie zobaczy numeru w przygotowaniu, poświęconego Cézanne'owi; Tytus Czyżewski, gorzki, gwałtowny i czuły poeta, zawsze w skrajnej nędzy, wielki malarz związany z kapistami najbliżej; Jan Cybis, który uczył nas wszystkich istoty malarstwa i bezinteresowności - ci ludzie i ich najbliżsi koledzy, których walka o malarstwo w Polsce to już karta w kulturze polskiej, byli przez ostatnie lata szkalowani przez