Nie wiedziałem czy mu wierzyć, ale straciłem dla ciebie serce...<br>Oficer uścisnął mu mocno dłoń. Kalias aż zbladł od tego uścisku. Co za szczęście, że dopiero szary świt, to nikt nie zauważył.<br>Gdy umilkł już gwar głosów komentujących doniosłe nowiny, Spartakus podniósł rękę. Był to znak, że jeszcze chce mówić. Uciszyli się natychmiast!<br>- Słuchajcie, towarzysze, wyprawa chłopca nasuwa mi wspaniały pomysł. Widzicie te winorośle wokoło? Natniemy ich i spleciemy drabiny... Sprawimy Rzymianom niespodziankę... A teraz jeszcze jedno. Kalias przyniósł dwa juki wody. Dla wszystkich nie starczy... Po małym kubku dostaną chorzy i najsłabsi. Dowódcy niech sprawdzą w swoich grupach i wyznaczą kandydatów