postaci tzw. wielomianu uogólnionego w przestrzeni &lt;gap&gt;:<br>&lt;gap&gt;<br>to widać, że minimum sumy (2.1) będzie zależeć od współczynników &lt;gap&gt; wielomianu uogólnionego. Wtedy zagadnienie najlepszej aproksymacji sprowadza się do znalezienia takich wartości współczynników &lt;gap&gt;, aby suma (2.1) była minimalna. Zagadnienie to można rozwiązać przyrównując do zera pochodne cząstkowe z I liczone względem współczynników &lt;gap&gt;:<br>&lt;gap&gt;<br>Układ równań (2.3) stanowi tzw. układ normalny. Ponieważ funkcje &lt;gap&gt; tworzą bazę przestrzeni &lt;gap&gt;, więc układ (2.3) ma wyznacznik różny od zera i rozwiązanie tego układu daje minimum sumy (2.1). Rozwiązanie układu (2.2) w zapisie macierzowym ma postać: <br>&lt;gap&gt;<br>gdzie: <br>&lt;gap&gt; - wektor poszukiwanych współczynników, <br>&lt;gap&gt; - wektor wartości przybliżanej funkcji w punktach &lt;gap&gt;<br>&lt;gap&gt;<br>Wartości