osamotnienia". Nie mogą liczyć na oparcie czy zrozumienie, bo jedno z rodziców pije, a drugie jest zajęte i nim, i dźwiganiem wszystkich rodzinnych obowiązków, pomnożonych o skutki nałogowego picia. Skoro zawsze było tylko tak, jak DDA mogą potem uwierzyć, że ktoś naprawdę się nimi przejmuje i nie zawiedzie ich zaufania?<br>"Ukrywanie się z własnym strachem, zakłopotaniem, winą, złością, osamotnieniem prowadzi do rozpaczy, z którą jednak nikt nie może żyć. Dlatego dzieci znajdują inne sposoby radzenia sobie z przykrymi uczuciami: uczą się je minimalizować i tłumić. Niektóre uczą się po prostu nie czuć", gdyż przeżywanie jest zbyt bolesne. Skoro odcięły się od własnych