bardzo zdziwiło. Zawsze otwarte? W tych czasach?<br>- A tak - uśmiechnęła się blondynka. - Taki dobry człowiek tam mieszka, zupełnie nie boi się ludzi.<br>Pan Jankowiak pokiwał głową, ale nie powiedział nic. Pełno jest na tym świecie ludzi naiwnych, sami się złodziejom pchają w ręce. Blondynka przytrzymała wewnętrzne wahadłowe drzwi, kiedy wchodził. Uprzejma kobieta. Dziewuszki stały obok niej, przytrzymując drugie skrzydło drzwi i uśmiechając się ładnie do niego. Dobrze wychowała dzieci, powiedział jej to.<br>Ależ się ucieszyła!<br>Poszedł na górę.<br>Schody były strome, ciemnawe, zasapał się, zanim dolazł na to czwarte piętro. Żeby nie chodziło o córkę tej biednej profesorki, to by pewnie