na prawo, widać było nowy cmentarz. Połyskiwały napastowane grobowce z pstrokatego granito, kwiatami z plastiku przystrojone. <br>Hans chciał iść dalej, ale proboszcz ujmie go pod ramię. <br>- To tu... - I wskaże omszony grobowiec. Widzi zdziwienie Hansa. - To grobowiec dawno wymarłej rodziny Fingerhutów. - Uśmiechnie się. - Znalazło się miejsce dla Ertmanna z Monachium. - Uściśnie łokieć Hansa. - Pan wie, jak wrócić... Ja muszę do telefonu. Te wycieczki... <br>Hans został sam przed staroświecką willą państwa F., którym dokwaterowano żołnierza ze ślubnej fotografii. Próbuje objąć płytę spojrzeniem żałobnym, żeby na burych porostach wypisać Hier ruht... ale cofnie się przed deklaracją śmierci ojcowej. Woli nadal absurdalną w tej